گنبدهای شیشه ای از دیر باز در معماری دنیا مورد توجه بوده اند. با نگاهی به تاریخ معماری اروپا، به خصوص معماری اماکن مذهبی همچون کلیسا، متوجه اهمیت نور و روشنایی در این نوع معماری می شویم. یکی از ترفندهای معماران اروپایی برای القای شکوه و زیبایی به همراه نور کافی، بهره‌گیری از تکنیک‌های شیشه های تزئینی در معماری بوده است. تکنیک هایی چون استیندگلس (stained glass) و تیفانی (tiffany) همواره به کمک معماران این بناها آمده اند و زیبایی خاصی به این بناها بخشیده اند.
این تکنیک (استیند گلس)، هنری است قدیمی که در پنجره ها، سقف ها و شیشه درب های تزیینی کاربرد بسیار دارد و مدتی است که از معماری جهان به خصوص اروپا به کشورمان وارد شده و از آن استفاده می شود. تسلط بر ساخت این سازه های زیبا تخصص و تجربه ای را می طلبد که تنها معدود گروه هایی در داخل کشور از آن برخوردار هستند.
در ساخت گنبد های شیشه ای باید از نوعی شیشه استفاده شود که به لحاظ ایمنی مناسب باشد. شیشه های استین گلس به دلیل آنکه در ساخت آنها از مفتول های فلزی استفاده می شود کاملا ایمن بوده و این توانایی را دارند که به شکل مقعر و محدب و با هر فرمی ساخته شوند. استفاده از انواع شیشه های رنگی، بافت دار و تراش خورده دست طراحان را باز می گذارد تا ایده های خود را به خوبی اجرا نمایند.